SHANA CLEVELAND @ BOTANIQUE, BRUSSEL - 25/10/19
 
Artiest info
website  
facebook  

BOTANIQUE, BRUSSEL

 

door Lisael

 

Als je nog nooit gehoord hebt van Shana Cleveland is dit zeker geen schande. Zij is wel al een tijdje bezig maar dan wel in de marge. Haar naam kan opgedoken zijn als zangeres van de retro surfrockers La Luz. Daarnaast maakte ze ook een solo plaat in 2015. En nu onlangs kwam haar tweede worp “Night Of The Worm Moon” uit. Tijdens het concert kwamen we te weten dat die plaat eigenlijk zo goed als klaar was in het voorjaar. Maar ipv te releasen in mei hebben ze gewacht tot na de zomer daar Shana in juli bevallen is. Naast muzikante is ze ook illustrator en schrijft ze boeken.

In de Witloof Bar was ze vergezeld van haar wederhelft. De baby is mee op toer want ze hadden de nacht ervoor slechts 1 uurtje kunnen slapen. Ondanks dat alles kwamen ze goed geluimd het podium op. Shana op de akoestische gitaar en haar partner op keyboards. Zoals de titel van de plaat doet vermoeden hebben we hier te maken met iemand die nogal dweept met science fiction, allerlei jaren 50 B films en muzikaal met de sfeer van Sun Ra.

Het concert had een valse start omdat we in een soort van franglais begroet werden door hem en hij zijn instrument niet klaar bleek te hebben. Maar ze herpakten gewoon. Hun eerste song “A Ghost” was een typich voorbeeld wat we die avond voorgeschoteld kregen: met de akoestische gitaar en haar mooie stem klinkt het folky maar met de effecten uit de keyboards krijgt het nummer iets bevreemdend. “ Don’t Let Me Sleep” had iets speels door het kinderdeuntje uit het orgel . Tussen de nummers door werd er wat gekeuveld met het beperkt opgekomen publiek. Dit gaf echt een huiskamer sfeer concert. Alleen jammer dat de lichtman het zo donker maakte. Ze speelden 15 nummers die voor de helft ongeveer uit beide platen kwamen. Voor mij schoten er uit: het melodieuze “Face Of The Sun” , het mooie refrein van “Golden Days” en vooral het bluesy “Holly Rollers” uit de eerste plaat. Naar het einde toe zonk het concert wat weg. Maar ze kwam toch terug om alleen “Oh Man, Cover The Ground” het titelnummer van de eerste plaat te brengen.

De verdienste van dit concert was dat het eerlijk was, een sfeer op bouwde waar je verstrikt in geraakte als in spinnenweb en 2 muzikanten die zich evenveel amuseren als het publiek. Goed om met zo’n avondje folk met een hoek af te ont stressen van de werkweek en het weekend aan te vangen.

Photo's Copyright Eleanor Petry for Botanique